مدرسه علمیه فاطمیه ابهر

دو واژهٔ «اَحیا» و «اِحیا» از زبان #عربی_کهن (#عربی_کلاسیک) وارد #زبان_فارسی شده‌اند. هردو در اصل با همزه به‌کار می‌رفته‌اند، اما به‌مرور همزه‌شان افتاده‌است؛ یعنی «اَحیاء» و «اِحیاء»، براساس قوانین طبیعیِ تحول زبان، به‌صورت «اَحیا» و «اِحیا» نوشته و تلفظ می‌شوند.

? این دو واژه ریشهٔ مشترک دارند، اما معنی آنها با هم فرق دارد. هردو با «حَیّ» (به‌معنی زنده) که در فارسی کاربرد داشته و دارد هم‌ریشه‌اند. برای مثال، امروزه «حَیّ‌وحاضر» هنوز در فارسی رایج است و مفهوم آن برای همهٔ ما آشناست.

⬅️ و اما معنی «اَحیا» و «اِحیا»:

? احیا: جمع «حَیّ» است و معنی آن زندگان است.
? احیا: به‌معنی زنده‌داشتن، زنده نگه‌داشتن، زنده‌کردن و همچنین شب‌زنده‌داری و بیدار ماندن در شب است.

✅ بنابراین، «شبِ اِحیا» یا «شب‌های اِحیا» داریم نه «شبِ اَحیا*» و «شب‌های اَحیا*».