مدرسه علمیه فاطمیه ابهر

عباسی گفت: اما یک طلبه از همان لحظه که عنوان طلبگی را می پذیرد تا لحظه ای که نفس می کشد با این عنوان همراه شده است. یعنی شخصی که از تحصیل علم در حوزه علمیه فارغ شد از عنوان طلبگی فارغ نمی شود بلکه این عنوان را تا آخر عمر با خود دارد پس همچنان ناچار است آداب و اخلاق یک طلبه را داشته باشد.

ایشان گفت: آداب و اخلاق طلبگی منحصر در صحبت کردن و گشاده رویی …نیست بلکه در تمام لحظات و شئون فرد باید متخلق به اخلاق طلبگی باشد این اخلاق از میان آیات و روایات بر می آید ودردین اسلام که یک دین کامل است نسبت به همه چیز ادبی مطرح شده است که یک طلبه باید سعی کند به عنوان عالم این دین، مودب به تمام این آداب باشد.

 وی افزود: انتظار مردم و جامعه از یک طلبه خیلی فراتر از درس خواندن و مطالعه کتابها و سواد طلبگی است .چون یک طلبه در حقیقت نقش طبیب روح واخلاق جامعه را برعهده دارد باید خود از نظر روحی و اخلا قی مشکلاتی نداشته باشد .چون کسی که خود چنین مشکلاتی دارد چگونه می تواند درمانگر روح  واخلاق جامعه باشد. بنابراین طلاب علاوه بر خوب درس خواندن باید اخلاق نیکو هم داشته باشد و همچنین به آموخته های خود جامعه عمل بپو شاندتا مصداق عالم به عمل نباشد.

صفحات: 1· 2