مدرسه علمیه فاطمیه ابهر

پژوهشگر : زهرا چكين

استاد راهنما :سيده رقيه موسوي

استاد داور:زهرا خليلي

تاريخ دفاع : 25/2/96

عبادت به معناي طاعت همراه با خضوع است. گاه، عبادت به معناي پيروي از روش و دين و آيين است نه پرستش و گاه به معنای اعتقاد به الوهیت. عبادت محبانه عبارتند از عبادتی که منجر به کمال نهایی انسان یعنی قرب الهی، شود و از آنجا که هدف آفرینش انسان، عبادت و بندگی خداوند است. این هدف آفرینش، در خلق و مخلوق است نه در خالق؛ زیرا خالق کاملی است که هیچ نقصی ندارد تا بخواهد با حرکت و فعلی آن را از میان بردارد، یا به کمالی برسد.   
   از اینجا دانسته می‌شود که غایت و فلسفه خلقت انسان را باید در آثار عبادتی جست‌وجو کرد که خداوند برای انسان در نظر گرفته است. به این معنا که خداوند انسان را خلق کرده تا او را عبادت کند و از راه این عبادت، انسان به چیزهایی دست یابد که جز از این راه تحقق نمی‌یابد و دست یافتنی نیست.        

   حال سوال این است که، ازدیدگاه آموزه های دینی عبادت محبانه درتکامل انسان چه نقشی دارد؟ عبادت مخلصانه بنده، در تکامل و سعادت او آثار بسیار مفید و سازنده­ای دارد؛ همانطوری که بی­توجهی به آن­ها، پیامدهای منفی در زندگی دنیوی و اخروی او خواهد داشت. در پایان نامه حاضر، با رویکردی اسلامی و روش کتابخانه­ای  به بررسی نقشی که عبادت محبانه در رسیدن انسان به کمال دارد، ابتدا به توضیح مختصری از عبادت پرداخته سپس کمال را بررسی کرده­ایم و همینطور آثار عبادت در دنیا و آخرت مورد بررسی و پژوهش قرار خواهیم داد.

کلید واژه: کمال، قرب الهی، عبادت، تقوا، حبُ و قرب.