مدرسه علمیه فاطمیه ابهر

کجا باید استناد بدهیم؟
به طور کلی باید گفت هنگام نگارش یک اثر، هرگاه از ایده‌ها، واژه‌ها و آثار دیگران استفاده می‌کنیم باید استناد بدهیم، مگر اینکه:
1- خودمان صاحب آن ایده و نظر باشیم و قبلاً آن ایده یا مطلب را در جایی دیگر منتشر نکرده باشیم؛
2- آن ایده یا مطلب جزء اطلاعات عمومی(common knowledge) محسوب شود. اگر شک داریم آن مطلب یا ایده جزء دانش یا اطلاعات عمومی به حساب می‌آیم یا خیر، بهتر است استناد بدهیم (3،2).
واضح است که هنگامی که مقاله، پایان‌نامه، کتاب، طرح تحقیقاتی، بروشور، بولتن، پوستر و بنر، وب‌سایت‌ و وبلاگ و به طور کلی هر نوع منبع نوشتاری چاپی و الکترونیکی را در تحقیقات و یا صحبت‌های خود مورد استفاده قرار می‌دهیم، باید مشخصات و نشانی منبع را طوری ذکر کنیم که دیگران بتوانند به راحتی آن منبع دسترسی پیدا کنند. در این زمینه، ناگفته پیداست که دادن نشانی نادرست و ناقص (به هر دلیلی)، نوعی کوتاهی به شمار می‌رود و اعتبار سخنان و نوشته‌های ما را زیر سؤال می‌برد.
علاوه بر منابع نوشتاری، هر بار که از یک مطلب غیرنوشتاری استفاده می‌کنیم هم باید حواس‌مان به استناددهی متناسب باشد. این منابع غیرنوشتاری می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
1- ایده‌ها و سخنانی که در همایش‌ها و مراسم‌های علمی و غیرعلمی به صورت رسمی یا غیررسمی مطرح می‌شوند؛
2- مطالب یا ایده‌هایی که در جلسه‌ای تخصصی و خصوصی به گوش‌مان خورده؛
3- ایده‌هایی که شخصی به منظور عملیاتی کردن یا صرفاً برای دریافت مشورت و راهنمایی با ما در میان گذاشته؛
4- اگر یکی از منابع مهم و اصلی پژوهش ما از سوی یک شخص به ما معرفی شد، اخلاقی است که در پانویس به این قضیه اشاره کنیم تا مراتب قدردانی را به جای آورده باشیم. جملۀ ما می‌تواند چنین جمله‌ای باشد: «پژوهشگران بر خود می‌دانند از آقای … / خانم … برای معرفی منبعِ … قدردانی کنند.»
هر جا که احساس می‌کنیم که با استناد دادن و قدردانی، جوانب اخلاق، احترام و سپاس‌گزاری بهتر رعایت می‌شود می‌توانیم استناد بدهیم. فراموش نکنیم که خواندن متن‌های علمی و مشاهدۀ نمونه‌های استناد و قدردانی یکی از بهترین راه‌های یادگیری شیوه‌ها و حالت‌های استناددهی است.

حالت‌های کلی استناددهی: در بدنۀ علم و دانش امروزی، معمولاً هیچ پژوهشی به خودی خود شکل نمی‌گیرد و بر پایۀ مطالعات دیگران تدوین می‌شود. هنگام استفاده از مقالات و پایان‌نامه‌ها و به طور کلی آثار، نوشته‌ها و سخنان دیگران مشخص کردن منبع مورد استفاده امری ضروری است. استناد دادن در یک اثر پژوهشی علاوه بر اینکه نویسنده را از ارتکاب به سرقت علمی مصون می‌دارد و احترام به سایر آثار پژوهشی است، آن اثر را وارد ادبیات پژوهشی حوزۀ مربوط می‌کند. همچنین به خواننده نشان می‌دهد که نویسنده در موضوع مرتبط به اندازۀ کافی تحقیق و مطالعه داشته و باعث اعتبار اثر می‌شود.
استناددهی سبک‌های مختلفی دارد که کم‌وبیش به یکدیگر شبیه‌اند. مهم این است که مطابق با استانداردی که مربوط به مجله یا حوزۀ مورد نظر ماست، نشانی منبع مورد استفاده‌مان را به خوبی در اختیار مخاطب قرار دهیم. اما استناددهی به هر شیوه‌ای که باشد غالباً به دو حالت قابل ارائه است:

استناد اصلی: در استناد اصلی یا Primary Citation، نویسنده به منبع یا منابع مختلف و مرتبط مراجعه می‌کند و پس از مطالعۀ دقیق و دریافت اطلاعات صحیح، با استفاده از کلمات خود مفهوم دریافتی را بازنویسی می‌کند و به منبع یا منابع مورد استفاده داخل پرانتز استناد می‌دهد.
مثال: …………………………………… (William, 2014).

صفحات: 1· 2

فارغ التحصيل سطح 2-اشتغال در سطح 3 جامعه الزهرا

پژوهشگر : شكوفه مرداني

استاد راهنما:سمانه كركه آبادي

تاريخ دفاع :95/11/2

عنوان:واکاوی اصول و روش­های تربیت اسلامی در اندیشه استاد مطهری

چكيده:

پژوهش حاضر به «واکاوی اصول و روش­های تربیتی اسلام در اندیشه استاد مطهری» می­پردازد. اهمیّت تربیت در پیشبرد اهداف متعالی اسلام وضوحی بلابیان دارد و نه تنها برای انسان­ها ضرورت دارد بلکه برای تحقّق جامعه آرمانی مدّ نظر اسلام نیز ضروری است. پژوهش­گر به دنبال پاسخ به این پرسش می­باشد که اصول و روش­های تربیتی اسلام در اندیشه استاد مطهری چیست؟ و با روش توصیفی- تحلیلی و با هدف بنیادی- کاربردی به شیوه کتابخانه­ای به جمع­آوری مطالب پرداخته­است. یافته­های پژوهش نشان می­دهد استاد مطهری ساختن انسان­ها را از وظایف مهمّ سیستم آموزشی اسلام می­داند. ایشان تربیت را ساختن و پرورش قوای درونی و بالقوّه انسان در جهت ملکه­شدن آن­ها می­داند که مبتنی بر اصول و روش­هایی است. استاد تربیت را مطابق با آیات و روایات مورد توجّه قرار داده­است و دیدگاه دانشمندان غربی را که با مبانی اسلام ناسازگار است، مطرود می­داند. مهم­ترین نکته در اندیشه استاد مطهری رویکرد فلسفی به مسأله تربیت است. ایشان با توجه به اینکه انسان موجودی با قابلیّت­های بالقوّه بسیار است، این نکته را تأیید می­نماید که تمامی انسان­ها قابلیّت تربیت­شدن را دارا هستند و برای بالفعل شدن این قابلیّت با توجّه به شرایط سنّی، دو شیوه را باید مدّ نظر داشته باشند.شیوه اوّل که مربوط به اوایل زندگی انسان تا تکامل عقل اوست، شیوه تربیت پذیری از مربّی است و به مرور زمان و تحت شرایط خاصّ با کامل شدن عقل انسان، شیوه خودتربیتی را برای تکامل انسان و طی­کردن درجات عالیه انسانی، مورد نیاز می­شمارد.

کلید واژگان: تربیت، اصول، روش، اصول تربیت، روش تربیت، تربیت اسلامی، استاد مطهری.

پژوهشگر : سيده مائده احمدي

استاد راهنما : سيده رقيه موسوي

استاد داور: زهرا خليلي

تاريخ دفاع : 25/2/96

چکیده:

دنیا و نعمت های مقدماتی آخرت، همه برای رسیدن به لقای خداست. لقاء الله، علت واقعی آفرینش انسان و جهان است. بسیاری از آیات قرآن دلالت دارد براینکه تمام موجودات باید فانی در ذات خدا گردند و بواسطه صور اسرافیل ( صور دوم) که صور احیاء است بقاء بالله پیدا می­کنند و بشر و نفوس عالیه فرشتگان سماویه بعد از نیل به فناء مشرّف به مقام بقاء شده و بقای ذات مقدس حضرت احدیت باقی خواهند بود.

   علامه طباطبایی معتقد است هر موجودی از آسمان و زمین گرفته تا همه آنچه در میان آنهاست، وجودشان محدود به اجلی است که خداوند آن را تعیین و برآورد نموده به طوری که هیچ وجودی از اجل خویش فراتر نخواهد رفت. بنابراین مرگی که خدای سبحان آن را به حق وصف نموده، بازگشتی است بسوی او که خروج از نشئه دنیا و ورود به نشئه دیگر« آخرت» محقق می­گردد، و غایت این سیر بدین گونه است که تمامی موجودات در مقام ذات احدیت فانی می گردند وبعد از فنای در ذات خداوند به مقام بقای در ذات منتهی می شوند.

کلید واژه: صور، برزخ، بقاء باالله، فناء فی الله، زندگی اخروی، علامه طباطبایی.

پژوهشگر : زهرا چكين

استاد راهنما :سيده رقيه موسوي

استاد داور:زهرا خليلي

تاريخ دفاع : 25/2/96

عبادت به معناي طاعت همراه با خضوع است. گاه، عبادت به معناي پيروي از روش و دين و آيين است نه پرستش و گاه به معنای اعتقاد به الوهیت. عبادت محبانه عبارتند از عبادتی که منجر به کمال نهایی انسان یعنی قرب الهی، شود و از آنجا که هدف آفرینش انسان، عبادت و بندگی خداوند است. این هدف آفرینش، در خلق و مخلوق است نه در خالق؛ زیرا خالق کاملی است که هیچ نقصی ندارد تا بخواهد با حرکت و فعلی آن را از میان بردارد، یا به کمالی برسد.   
   از اینجا دانسته می‌شود که غایت و فلسفه خلقت انسان را باید در آثار عبادتی جست‌وجو کرد که خداوند برای انسان در نظر گرفته است. به این معنا که خداوند انسان را خلق کرده تا او را عبادت کند و از راه این عبادت، انسان به چیزهایی دست یابد که جز از این راه تحقق نمی‌یابد و دست یافتنی نیست.        

   حال سوال این است که، ازدیدگاه آموزه های دینی عبادت محبانه درتکامل انسان چه نقشی دارد؟ عبادت مخلصانه بنده، در تکامل و سعادت او آثار بسیار مفید و سازنده­ای دارد؛ همانطوری که بی­توجهی به آن­ها، پیامدهای منفی در زندگی دنیوی و اخروی او خواهد داشت. در پایان نامه حاضر، با رویکردی اسلامی و روش کتابخانه­ای  به بررسی نقشی که عبادت محبانه در رسیدن انسان به کمال دارد، ابتدا به توضیح مختصری از عبادت پرداخته سپس کمال را بررسی کرده­ایم و همینطور آثار عبادت در دنیا و آخرت مورد بررسی و پژوهش قرار خواهیم داد.

کلید واژه: کمال، قرب الهی، عبادت، تقوا، حبُ و قرب.

واژه ها و عبارتهایی که در نگارش یک پایان نامه و یا متن علمی باید از بکارگیری آنها پرهیز کرد

10قیدهایی مانند “واقعا"، “در واقع"، “حتما"، “خوشبختانه"، “بدبختانه”

2.لطیفه و یا ضرب المثل

3-واژه هایی مانند: “خوب"، “بد"، “عالی"، “زشت"، “زیبا"، “احمقانه"، “وحشتناک"، “مشهور” - لازم به توضیح است که برای نگارش ارزیابی خود از کیفیت باید از واژگان دقیق  استفاده کنید و از قضاوتهای کیفی پرهیز نمایید

4-واژه هایی مانند: “خالص"، “محض"، “حقیقت” که در باطن آنها نوعی قضاوت نهفته است

5-واژه هایی مانند: “کامل"، “جامع” که در دنیای واقعی وجود ندارند

6-واژه هایی مانند “ایده آل” که نسبت دادن آن به هر روش یا راه حلی دربردارنده قضاوت است

7.واژه هایی مانند “امروز"، “به زودی"، “در آینده نزدیک”

8-عبارت هایی مانند: “به نظر می رسد"، “بیانگر آن است"، “نشان می دهد"،  “واضح است که"، “حقیقت آن است که"- اگر بکارگیری این واژه ها برای اثبات موضوعی باشد نباید بکار گرفته شوند

9-واژه “متفاوت” که گاهی به صورت اشتباه به جای گوناگون در نظر گرفته می شود

10-واژه هایی مانند: “تعداد زیادی"، “از نوع"، “از جنس"، “چیزی شبیه به"، “فقط درباره"، “احتمالا” که همگی آنها مبهم هستند

11.واژه هایی مانند” “باید"، “لاجرم"، “همیشه"، “هر"”

12-به کاربردن ضمایر اول شخص مانند: “در فصل بعد شرح خواهم داد” و یا بکار بردن ضمایر دوم شخص مانند” در فصل بعد می خوانید” جایی در نگارش یک متن علمی ندارند.

 مراحل پژوهش

به نظر مي ‏رسد، عموم پژوهش‏ها اعم از مسئله‏ پژوهى، موضوع ‏پژوهى و متن‏ پژوهى‏ کمابیش چهار مرحله نسبتاً متمایز را به این ترتیب طى مي ‏کنند:

1. طراحى؛

2. اجرا؛

3. نگارش؛

4. گزارش.

ادامه »

پژوهشگر : مريم ازلگيني باغدره

مقاله راه يافته به مرحله تفصيلي نهمين جشنواره علامه حلي (ره) - تحقيق پاياني برتر

چکیده:

سلامت روان علاوه بر سلامت جسمانی، از اهمیّت ویژه­ای برخوردار است. در عرصه­های مختلفی به سلامت­روان اهمیّت داده شده است که یکی از مقوله­ها، قرآن می­باشد. قرآن کریم در بسیاری از آیات کریمه‌ی خود، بر اهمیّت ایمان تأکید می‌کند، زیرا ایمان به خداوند متعال، اساس سلامت روان است و یکی از اهداف سلامت­روان رشد و تعالی معنوی می­باشد.

  در قرآن حکیم به تبیین سلامت­روان و ملاک­های آن پرداخته شده است، که شامل ملاک­های معرفتی، رفتاری و عاطفی است که در ایمان به خداوند متعال و یکتایی او، تقوی و پرهیزکاری و برخوردار بودن از توکّل و اعتقاد به معاد و… و به‌کارگیری آن‌ها در همه‌ی جنبه‌های زندگی، خلاصه می‌شود. براساس ملاک­های سلامت­روان مشخص می­شود که از نظر قرآن فرد سالم روانی چگونه انسانی است. لذا پژوهش حاضر به ملاک­های سلامت روان در قرآن می­پردازد.

کلید واژه: روان، معیار، سلامت، سلامت­ روان.

پژهشگر : مريم بابايي يگانه

مقاله راه يافته به مرحله تفصيلي نهمين جشنواره علامه حلي (ره)

چکیده:

صفات خداوند عینیت با ذات خداوند دارند و چون ذات الهی سرمدی است، صفات او که عبارت باشد از حکمت الهی نیز به تبعیت از ذات الهی ازلی و ابدی است و وقتی انسان، پا به عرصه­ی هستی می­گذارد از آن جهت که در مرتبه­ی نازله­ی وجود الهی قرار دارد تلاش می­کند با توجه به عواملی چند شایستگی اعطای حکمت را در خود ایجاد کند.

حال سوال این است که حکمت چیست؟ و چه مواردی را می­توان به عنوان آثار آن برشمرد؟ بنابراین برای دستیابی به پاسخ این سولات انسان محتاج به هدایت خداوند است. بر همین اساس قرآن حکیم به طور همه جانبه به تعریف و تبیین حکمت و بیان آثار آن پرداخته است.

در پژوهش حاضر با استناد بر آیات مبین قرآن، حکمت عبارت است از یک حالت درک و تشخیص که شخص به وسیله­ی آن می­تواند حق و واقعیت را درک کند، بدین ترتیب می­توان اموری را از قبیل: نظم و هدفمندی آفرینش، نزول احکام متعدد و … از آثار حکمت الهی و اموری مانند: دعوت به بندگی خدا، صالح شدن، خیر کثیر و … را از آثار حکمت بشری برشمرد.

کلید­واژه­ها: حکمت، حکمت الهی، حکمت بشری، حکمت تکوینی، حکمت تشریعی، حکمت نظری، حکمت عملی.